Skip to main content
Skip banner

Seminars

Seminars of Epistemology Unit take place on Wednesdays at 11:00 in room 39 and are transmitted via Zoom as well.

 

Enduring objects, events, and processes are typically listed as the main inhabitants of our world. A priority question then asks which of these categories is prior to the others. A minority view (Bergson, Whitehead, recently Simons and Dupre) points to processes as the fundamental category. This view faces a hard task to explain how objects emerge from processes. Developing on P. Simons’s analysis (1987, 2018), I will explicate the relation between processes and their phases, and discuss the concept of objects as precipitates of processes.

We consider classes of (possibly nonassociative) relation algebras defined by simple conditions, such as, for example, an abstract counterpart of forbidding monochromatic triangles. We callalgebras satisfying such conditions chromatic. Representability of chromatic algebras is the same as existence of edge colourings of complete graphs satisfying (i) translations of the abstract defining conditions of the algebras and (ii) a tiny amount of homogeneity. 

Qualitative representability is a weaker form of representability. For chromatic algebras it amounts to existence of edge colourings satisfying (i) above.   

We will survey representability and qualitative representability of chromatic algebras. Representability results are well known, qualitative representability results are new.

We show a surprising result concerning the relationship between the Principal Principle and its allegedly generalized form. Then, we formulate a few desiderata concerning chance-credence norms and argue that none of the norms widely discussed in the literature satisfies all of them. We suggest a minimally painful way out of the mess, involving the New Principle as proposed by Thau, Lewis and others in 1994.

Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii.  W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.

Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo  będącego efektem wielu możliwych wyników  pomiaru (E). Zależność między S i E  definiuję  przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”).  Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu  bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.   

Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii.  W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.

Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo  będącego efektem wielu możliwych wyników  pomiaru (E). Zależność między S i E  definiuję  przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”).  Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu  bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.   

Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii.  W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.

Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo  będącego efektem wielu możliwych wyników  pomiaru (E). Zależność między S i E  definiuję  przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”).  Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu  bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.   

Czy (ludzki) sprawca jest niezależny od przyrody, a jeśli tak, to w jaki sposób — to jedno z wielkich pytań filozofii.  W ostatnich dekadach ma ono swą odsłonę w podstawach mechaniki kwantowej: w argumencie Einsteina z EPR oraz dowodach twierdzenia Bella zakłada się niezależność wyboru ustawień pomiaru przez eksperymentatora od sytuacji fizycznej. Założenie to badano z różnych perspektyw (zob. np. “BIG Bell Test Collaboration”, Nature 2018) w ostatnich latach, ale dotąd nie zaproponowano jego ścisłej analizy (w odróżnieniu od pozostałych założeń twierdzenia Bella). Taką analizę proponuję w tym referacie.

Punktem wyjścia jest rozróżnienie między dwoma przypadkami indeterminizmu: (S) wywołanego przez sprawców (S) albo  będącego efektem wielu możliwych wyników  pomiaru (E). Zależność między S i E  definiuję  przy pomocy pojęcia modalnych korelacji (“modal funny business”).  Maszynerię tę stosuję do analizy twierdzeń o nieistnieniu modeli z ukrytymi parametrami dla eksperymentu GHZ. Pokażę, co to twierdzenie znaczy z perspektywy niezależności S-E: W modelu  bez parametrów ukrytych dla GHZ, S i E są niezależne; rozszerzenie tego modelu przez wprowadzenie parametrów ukrytych (kontekstualnych lub nie) czyni S i E zależnymi od siebie.